Zainteresowanie współdzieleniem rowerów elektrycznych i hulajnóg, znanych również jako urządzenia mikromobilne, rośnie w Australii. Wiele miast i samorządów lokalnych wraz z prywatnymi operatorami takimi jak Lime, Beam i Neuron wprowadziło systemy współdzielenia hulajnóg. Jednak opinie publiczne na temat tych programów są podzielone, niektórzy uważają je za chwilową modę lub zakłócenie systemu transportowego.
Nasze badania, przeprowadzone w różnych miastach trzech krajów, przedstawiają inną perspektywę. Stwierdziliśmy, że programy dotowania mikromobilności mogą przynosić znaczne korzyści dla grup użytkowników będących w trudnej sytuacji. Wielu operatorów, w tym Lime, oferuje zniżki na przejazdy dla klientów o niskich dochodach.
Dzięki współpracy z Lime odkryliśmy, że klienci Lime Access, którzy otrzymują dotacje, korzystają z hulajnóg i rowerów elektrycznych o wiele częściej niż nieodwiązani przez dotacje użytkownicy. Mają również dwa razy większe szanse, że będą ich używać do niezbędnych podróży, takich jak dojazd do pracy czy zakupy, oraz do korzystania z transportu publicznego.
Dla wielu klientów Lime Access mikromobilność daje możliwość podróżowania bez samochodu, co umożliwia życie bez samochodu lub z minimalnym użyciem samochodu. Daje to nie tylko wygodę, ale także przyczynia się do bardziej zrównoważonych systemów transportu.
Nasze badania ujawniły również, że osoby niepełnosprawne czerpią korzyści z tych programów. Silnik elektryczny hulajnóg i rowerów elektrycznych pomaga zmniejszyć zmęczenie i napięcie, ułatwiając dotarcie do celu osobom z problemami zdrowotnymi lub niepełnosprawnością fizyczną.
Aby maksymalizować korzyści z dotowanych programów mikromobilności, rządy mogą odegrać kluczową rolę. Powinny skupić się na zwiększeniu świadomości o tych programach wśród potencjalnych użytkowników i tworzeniu ram, które wspierają ich rozwój. W Stanach Zjednoczonych miasta takie jak Waszyngton, DC, wprowadziły wymogi równości w umowach o usługi z operatorami mikromobilności, w których opłaty pobierane od operatorów są zmniejszane proporcjonalnie do liczby niskodochodowych klientów, którym służą.
W Australii ważne jest, aby lokalne i stanowe rządy wykraczały poza regulacje tych programów i skupiały się na bardziej bezproblemowym ich integrowaniu w ogólny system transportowy. Przez zapewnienie odpowiednich zachęt możemy upewnić się, że mikromobilność korzysta przede wszystkim z tych, którzy potrzebują tanich i dostępnych opcji transportu.
Podsumowując, dotowane programy mikromobilności nie tylko oferują przyjemną i wygodną formę transportu, ale także przynoszą znaczne korzyści dla grup użytkowników będących w trudnej sytuacji. Przy odpowiednim wsparciu i integracji możemy stworzyć bardziej sprawiedliwy system transportu dla wszystkich.
